περισμύχω

Α

1. λειώνω, κατακαίω, καταστρέφω κάτι με σιγανή, υποκαίουσα φωτιά

2. (και μτφ.) λειώνω κάποιον από τις ερωτικές μέριμνες («ποθέω καὶ γλυκερὴν δάμαλιν, ἧς με περισμύχουσι μεληδόνες», Ανθ. Παλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + σμύχω «σιγοκαίω, σιγοβράζω»].